Zuurpepticumstoornissen omvatten een aantal aandoeningen waarvan de pathofysiologie vermoedelijk het gevolg is van schade door zuur- en pepsineactiviteit in de maagsecreties. We richten ons op gastro-oesofageale refluxziekte (GERD) en maagzweerziekte, de twee meest voorkomende en goed gedefinieerde ziektebeelden.
GERD wordt gedefinieerd als chronische symptomen van brandend maagzuur, zure oprispingen of beide, of mucosale schade veroorzaakt door de abnormale terugvloeiing van maaginhoud in de slokdarm.1 Refluxoesofagitis treedt op bij een subgroep van GERD-patiënten met histopathologisch aangetoonde karakteristieke veranderingen in het slokdarmslijmvlies. Niet-erosieve refluxziekte, ook bekend als endoscopie-negatieve refluxziekte, treedt op bij patiënten met typische GERD-symptomen veroorzaakt door intra-oesofageaal zuur, maar die geen zichtbare mucosale schade hebben bij endoscopie.
Functioneel brandend maagzuur wordt gedefinieerd als een incidenteel retrosternaal branden zonder bewijs van verhoogde blootstelling aan zuur in de slokdarm of andere structurele afwijkingen in de slokdarm.
Maagzweren (maag- en twaalfvingerige darmzweren) zijn defecten in het maag-darmslijmvlies, de bekleding van het maag-darmkanaal die door het muscularis mucosa lopen.
Maagzweer is het eindresultaat van een onevenwicht tussen agressieve en defensieve factoren in het gastroduodenale slijmvlies. H. pylori-infectie, NSAID's en zuursecretieafwijkingen zijn de belangrijkste factoren die dit evenwicht verstoren. Hoewel zuurpeptisch letsel noodzakelijk is voor het ontstaan van zweren, is de zuursecretie normaal bij bijna alle patiënten met maagzweren en toegenomen bij slechts een derde van de patiënten met duodenumzweren. Een defect in de bicarbonaatproductie en, op zijn beurt, zuurneutralisatie in de duodenumbol wordt ook gezien bij patiënten met duodenumzweren.
Deze afwijking verdwijnt met eradicatie van H. pylori-infectie wanneer deze aanwezig is. Een klein percentage van de ulcera is echter niet gerelateerd aan H. pylori-infectie of NSAID-gebruik. Deze worden geclassificeerd als idiopathisch en kunnen gerelateerd zijn aan defecte mucosale verdedigingsmechanismen, tabaksgebruik, genetica, snelle maaglediging of psychologische stress.
