De scan gebruikt een speciale kleurstof die radioactieve tracers bevat (isotopen gelabelde glucosemoleculen). Deze tracers worden ingeslikt, geïnhaleerd of in een ader in de arm geïnjecteerd, afhankelijk van welk deel van het lichaam wordt onderzocht. Bepaalde organen en weefsels absorberen de tracer vervolgens.
Wanneer de tracers door een PET-scanner worden gedetecteerd, kan de arts zien hoe goed de organen en weefsels functioneren.
De tracer verzamelt zich in gebieden met een hogere chemische activiteit, wat handig is omdat bepaalde weefsels van het lichaam en bepaalde ziektes een hogere chemische activiteit hebben. Deze ziektegebieden verschijnen als heldere vlekken op de PET-scan.
PET-CT combineert de fijne structurele details van CT met het vermogen van PET om veranderingen in celfunctie te detecteren. Deze combinatie zorgt voor een eerdere en nauwkeurigere detectie van ziekte dan CT of PET alleen
Meest gebruikt om te detecteren: kanker, hartproblemen, hersenstoornissen
PET-scans zijn nuttig voor het opsporen van kanker en voor:
PET/CT-beelden vullen de informatie aan die is verkregen uit conventionele onderzoeken zoals CT, MRI en echografie. Het helpt ook bij nauwkeurige diagnoses, het ontwikkelen van meer gerichte behandelplannen en het uitvoeren van betere, minder invasieve behandelingsmonitoring, wat zou moeten resulteren in verbeterde patiëntresultaten.
