Prikkelbare Darm Syndroom | IBS Symptomen, Behandeling en Oorzaken

Het prikkelbare darmsyndroom (PDS) is een veelvoorkomende darmaandoening die gepaard gaat met allerlei onaangename symptomen.
IBS is een aandoening die talloze onaangename spijsverteringssymptomen veroorzaakt. Als de IBS-symptomen niet vanzelf verdwijnen, is een doktersbezoek nodig om mogelijke verergerende oorzaken te bepalen. IBS-behandeling kan bestaan ​​uit dieetveranderingen, medicatie en stressvermindering. IBS-symptomen kunnen worden beheerd door IBS-triggers en irriterende stoffen te vermijden en huismiddeltjes te gebruiken.

Wat is IBS?

Prikkelbare Darm Syndroom (PDS) is een veelvoorkomende darmaandoening die gepaard gaat met talloze onaangename symptomen. PDS treft miljoenen mensen, maar heeft geen bekende oorzaak en geen effectieve remedie. Het is waarschijnlijk de belangrijkste reden waarom mensen naar gastroenterologen gaan.
Het prikkelbare darmsyndroom is misschien wel de meest uitdagende functionele GI-stoornis voor zowel patiënten als artsen. Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat patiënten met PDS een aanzienlijk lagere kwaliteit van leven hebben dan patiënten zonder het syndroom, en dat de ziekte ernstig ondergediagnosticeerd is.
Tenzij iemand zich echt ellendig voelt of zich zorgen maakt over de mogelijkheid van een ernstigere ziekte, is er mogelijk geen reden om medische hulp te zoeken.

Symptomen van PDS

Veelvoorkomende symptomen van PDS zijn:

• Pijn of krampen in de onderbuik
• Frequente stoelgang
• Losse, waterige ontlasting
• opgeblazen gevoel
• Overmaat gas
• Constipatie

U zult last krijgen van af en toe krampen in de onderbuik en u zult mogelijk vaker dan normaal naar het toilet moeten. En als u moet, moet u meteen naar het toilet. Uw ontlasting is los en waterig, mogelijk met slijm. Soms voelt u zich opgeblazen en vol gas.
Na een tijdje komen de krampen terug, maar deze keer gebeurt er niks als je naar de wc gaat. Je bent verstopt. En het gaat heen en weer — diarree, dan constipatie, en pijn en een opgeblazen gevoel tussendoor. Sommige mensen met PDS wisselen constipatie en diarree af, terwijl anderen het een hebben zonder het ander. Prikkelbare darmsyndroom is de verzamelnaam voor deze mengelmoes van symptomen.
Het is een veelvoorkomende aandoening, zonder bekende oorzaak. Het meest gerapporteerde symptoom is pijn of ongemak in de buik. Mensen met PDS voelen hun pijn meestal afnemen na een stoelgang of het passeren van een gas. Maar ze kunnen ook het gevoel hebben dat ze hun rectum niet volledig hebben geleegd na een beweging.
Terwijl sommige patiënten dagelijkse episodes of continue symptomen hebben, ervaren anderen lange symptoomvrije periodes. Deze patronen maken het moeilijk om te weten of iemand PDS heeft of een incidentele klacht die deel uitmaakt van de normale reactie van de darmen op stress. Of het PDS is, hangt meestal af van de frequentie ervan. Het formele criterium voor diagnose is dat symptomen zich gedurende 3 van de voorafgaande 12 maanden hebben voorgedaan.
IBS is een stoornis in de werking van het darmkanaal. Sommige experts vermoeden dat het te maken heeft met verstoringen in de zenuwen of spieren in de darmen. Anderen geloven dat abnormale verwerking van darmgevoelens in de hersenen de sleutel kan zijn, althans in sommige gevallen. Daarnaast kan IBS worden getriggerd door een aanval van gastro-enteritis (maag- of darmontsteking). Lichte darmontsteking kan bij deze patiënten oneindig lang aanhouden, wat leidt tot IBS. Andere mogelijke oorzaken van IBS zijn emotionele onrust, stress of andere psychologische factoren.

Diagnose van PDS

Omdat er geen tests voor IBS zijn, moet de ziekte worden gediagnosticeerd op basis van symptomen en door middel van eliminatie, vaak met behulp van tests voor andere aandoeningen. Gelukkig kan een diagnose meestal worden gesteld bij het eerste bezoek aan een arts.
De arts neemt een volledige medische geschiedenis op, inclusief een zorgvuldige beschrijving van uw symptomen. Een lichamelijk onderzoek en laboratoriumtests maken waarschijnlijk deel uit van het onderzoek, en een ontlastingsmonster is nuttig voor bewijs van bloedingen. In sommige gevallen kan de arts ook diagnostische procedures aanbevelen waarbij de binnenkant van de dikke darm wordt bekeken met een scoop die via de anus wordt ingebracht, zoals bij sigmoïdoscopie of colonoscopieDe arts kan ook een röntgenfoto bestellen.
De arts zal ook vragen of uw symptomen zijn begonnen na een episode van gastro-enteritis, of dat ze lijken te worden veroorzaakt door specifieke voedingsmiddelen of medicijnen, met name melkproducten (om lactose intolerantie) en voedingsmiddelen en dranken die fructose of sorbitol bevatten. Mogelijk moet u een paar weken een voedseldagboek bijhouden om voedingsmiddelen te identificeren die symptomen veroorzaken.
Het is vooral belangrijk om emotionele en psychologische triggers te overwegen. Artsen willen misschien weten wat de aanleiding was voor het bezoek en zullen vragen naar de levensstijl en het stressniveau van de patiënt. Het is niet ongebruikelijk dat traumatische gebeurtenissen in het leven, zoals een scheiding of het verlies van een baan, de darmen en de psyche in de war brengen. De arts moet ook proberen vast te stellen of de patiënt een ernstige psychische stoornis heeft. In sommige gevallen kan een verwijzing naar een professional in de geestelijke gezondheidszorg passend zijn.
Andere symptomen die gepaard gaan met de pijn kunnen aanwijzingen geven. Als er pijn in de onderbuik is en een verandering in de stoelgang, kan er sprake zijn van een afwijking in de dikke darm. Een combinatie van buikpijn en koorts kan duiden op een ontsteking (bijvoorbeeld diverticulitis), die onmiddellijke medische aandacht vereist.
Een andere belangrijke diagnostische aanwijzing is bloeding uit het spijsverteringskanaal. PDS veroorzaakt meestal geen bloeding. In plaats daarvan weerspiegelt bloeding een andere oorzaak, zoals interne aambeien. Felrood bloed komt uit het onderste spijsverteringskanaal, terwijl zwart, teerachtig bloed uit het bovenste maag-darmkanaal komt. Als er bloedingen zijn, moeten er meer tests worden uitgevoerd om de oorzaak te bepalen.
Tijdens het lichamelijk onderzoek zal de arts letten op gevoeligheid in de buik. Als de gevoeligheid zich in het onderste rechterdeel bevindt, kan dit duiden op ileitis of appendicitis, en in het bovenste rechterdeel, galstenen of ontsteking van de galblaas. De arts zal ook controleren op massa's veroorzaakt door tumoren, grote cysten of ingesloten ontlasting. Als de patiënt PDS heeft, zal het lichamelijk onderzoek meestal niets anders onthullen dan misschien een licht gevoelige buik. En laboratoriumtests zijn over het algemeen normaal bij PDS-patiënten. Een digitaal rectaal onderzoek is meestal ook onderdeel van de evaluatie om te controleren op massa's in het rectum en, bij mannen, de prostaat. Als er een ernstige aandoening wordt vermoed, zullen er onmiddellijk meer tests worden besteld.

Behandelingsopties:

Medicijnen

Als u symptomen hebt die hinderlijk genoeg zijn om u ervan te weerhouden deel te nemen aan normale activiteiten, praat dan met uw arts over medicamenteuze therapie. Hoewel medicijnen de aandoening niet kunnen genezen, kunnen ze de symptomen wel verlichten.
Anticholinergica. Deze medicijnen, waaronder atropine en verwante middelen, dicyclomine (Bentyl) of hyoscyamine (Levsin), kunnen milde buikpijn verlichten door darmkrampen te verminderen. Mensen die vaak krampen ervaren na het eten, kunnen enige verlichting krijgen als ze een van deze medicijnen voor de maaltijd innemen.
Antidepressiva. Medicijnen zoals amitriptyline (Elavil, Endep) en desipramine (Norpramin) kunnen worden voorgeschreven aan patiënten met pijn-dominante PDS. Deze tricyclische antidepressiva dienen in lage doseringen te worden gebruikt en alleen door patiënten met diarree-gerelateerde PDS, omdat ze constipatie kunnen veroorzaken. De selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's), zoals sertraline (Zoloft), kunnen nuttig zijn bij de behandeling van buikpijn bij patiënten met diarree- of constipatie-gerelateerde PDS, maar de SSRI's zijn nog niet uitgebreid onderzocht bij PDS.
Andere medicijnen. Huidig ​​onderzoek richt zich meer op de verbinding tussen de darmen en de hersenen, die een rol lijkt te spelen bij PDS, met onder andere serotonine-achtige medicijnen die worden onderzocht. De eerste hiervan die werd goedgekeurd, alosetron (Lotronex), dat werkt op de serotonine type III-receptor, werd echter in 2000 tijdelijk van de markt gehaald vanwege colitis en ernstige constipatie die resulteerden in 44 ziekenhuisopnames en 5 sterfgevallen. Lotronex is nu op recept verkrijgbaar voor vrouwen, maar alleen onder een strikt gecontroleerd voorschrijfprogramma. Een ander medicijn in deze klasse, tegaserod (Zelnorm), verbetert de symptomen bij constipatie-predominante PDS. Diarree is de meest voorkomende bijwerking.
Loperamide (Imodium) en difenoxylaat (Lomotil) worden over het algemeen aanbevolen voor patiënten met diarree als voornaamste klacht. Loperamide, dat zonder recept verkrijgbaar is, vermindert de afscheiding van vocht door de darmen. Difenoxylaat, dat alleen op recept verkrijgbaar is, helpt darmcontracties te vertragen. Het is verwant aan codeïne en bevat ook atropine.

Het beheersen van PDS

Omdat er geen genezing is voor PDS, is de behandeling vaak gericht op het beheersen van de individuele symptomen. Daarom is er voor het beheer van PDS een groot begrip nodig tussen de arts en de patiënt. Individuen moeten zichzelf informeren over PDS en voldoende informatie ontvangen van hun artsen, zodat ze kunnen leren omgaan met het syndroom en de controle over hun leven terugkrijgen.
Elimineer triggers. Wat bekend is, is dat er iets is dat de automatische werking van de darmen bij PDS-patiënten heeft verstoord. De taak is om te zoeken naar mogelijke irriterende stoffen. De natuurlijke plek om te beginnen is met iets dat is geconsumeerd — voedsel, dranken of medicijnen bijvoorbeeld.
U moet waarschijnlijke voedseltriggers elimineren - cafeïne, sorbitolbevattende kauwgom of dranken, zuivelproducten, alcohol, appels en ander rauw fruit, vet voedsel en gasproducerende groenten (bijvoorbeeld bonen, kool en broccoli) - om te zien of de symptomen afnemen. U kunt de voedingsmiddelen één voor één elimineren om te zien welke een merkbaar verschil maken
Als u lactose-intolerant bent, kunt u supplementen van het enzym lactase nemen als u melk niet altijd kunt vermijden. Er zijn ook een heleboel lactosevrije zuivelproducten op de markt
Eet vezels. De meest voorkomende dieetaanbeveling voor PDS is het toevoegen van vezels om de omvang van de ontlasting te vergroten en de beweging ervan door het maag-darmkanaal te versnellen. Een vezelrijk dieet verbetert niet altijd darmklachten, maar veel klinische onderzoeken hebben aangetoond dat het constipatie lijkt te verlichten en buikpijn verlicht. En soms kan het zelfs diarree verbeteren.
Probeer warmte. Mensen die af en toe last hebben van PDS kunnen een warmtekussen gebruiken, een eenvoudige en goedkope manier om buikpijn te verzachten. Warmte kan helpen om verkrampte spieren te ontspannen.